Thursday, March 13, 2014

<3 <3


წამით უფალი გაახსენდა,მაგრამ შეეცადა არ ეფიქრა. . . ნიღაბი ჩამოიფარა და შევიდა. . . აქით სულითაც და ჩანთითაც დამძიმებული გამობრუნდა. . . "სხვა გზა არ იყო" -წაიჩურჩულა და გზა გააგრძელა. . . გზა საავადმყოფომდე მიდიოდა,სადაც პატარა გოგონა ეგულებოდა. . . ექიმს გადასცა ფულით სავსე ჩანთა და. . . თითქოს ამით უშველაო. . . მაგრამ არა . . . მე ვფიქრობ,რომ მაინც,მაინც არ უშველიდა. . . კივილი. . . ტირილი. . . წამით თვალთ დაუბნელდა. . . სანამ ოთახამდე შევიდა გული ბაგა-ბუგს გამოსცემდა. . . სასთუმელთან დაემხო და ქვითინებდა: არ მინდა,ღმერთო! ! ! ნუ გამწირავ. . . გთხოვ. . . ღმერთს არ ესმოდა მისი. . . ცხოვრება გაჩერდა. . . რწმენა დაკარგა. . . უფალს უფროდაუფრო შორდებოდა. . . უფალი-ეს სინათლეა. . . ეს ბედნიერებაა. . . ეს რწმენაა. . . ეს აღმაფრენაა. . . ყველაზე წმინდაა. . . და მაინც,უსამართლობასთან ერთად თითქოს სამართლიანიც არის. . . საავადმყოფო. . . ბავშვის ტირილი. . . ბედნიერება. . . ქეიფი,ხმაური,ღრეობა. . . ებედნიერებოდა. . . ბოლო 9თვის განმავლობაში არ ახსოვს უფალს მისი ასეთი სიხარული. . . ბავშვი გულში ჩაიკრა,დაკოცნა და გაიქცა. . . მირბოდა,თითქოს სადღაც ეჩქარებაო. . . მაღლა,კლდეზე ავიდა,ხატთან დაემხო და. . . 1წელი. . . ერთფეროვნება,ბანალურობა,მხოლოდ ლოცვაში გატარებული ერთი წელი. . . ეკლესიაში ხალხს მოეყარა თავი და ტკბებოდნენ საოცარი სანახაობით. . . ჯერ არ მახსოვს ასეთი რამ,არ მინახავს. . . სიტყვით ვერ გადმოგცემთ. . . სიშავე. .. მამაოს მკვეთრი,ბოხი ხმა. . . თავი დახარა. . . წყნარად მიიღო საბოლოო გადაწყვეტილება და. . . უფალთან სამუდამოდ. . . წამოდგა. . . ხანშიშესულ ბერებში ერთი ახალგაზრდა გარეულიყო. . . მიდიოდნენ,ეკლესიას შორდებოდნენ. . . მაგრამ მხოლოდ სხეულით. . . სულით კი მუდამ ეკლესიაში. . . ცალ-ცალკე კელიებში შევიდნენ და იქაც განაგრძეს მხურვალე ლოცვა. . . უფალმა გაიღიმა. . . ფეხზე წამოდგა. . . ხელები დაიფერთხა. . . თეთრი სამოსი მოიცვა და გზას გაუყვა. . . მიდიოდა. . . ქვეყანაზე კი ისევ ისე გაგრძელდა ცხოვრება. . . გავიდა ღამე. . . დატრიალდა ისევ დღის სიცოცხლე. . . 

No comments:

Post a Comment